Cześć wszystkim RAKieto-wspieraczom <3

Nikt nie jest gotowy na chorobę, nikt na nią nie czeka jak na najpiękniejszy prezent. Pewnie dlatego, że choroba wywołuje u nas wiele negatywnych myśli. Kojarzy nam się od razu z cierpieniem i bólem. Tak jest, nie ma co oszukiwać, że jest inaczej. Przecież ból nieraz jest tak ogromny, że łzy nie mogą przestać lecieć, a organizm nie ma siły. Co z tego, że głowa chce, jak ciało odmawia posłuszeństwa. Ból z czasem staje się mniejszy, a co za tym idzie człowiek jest silniejszy (tak mi się wydaje, patrząc po sobie. Nadal dużo płaczę, ale wewnątrz rosnę w siłę).Choroba to czas kiedy ciężko cokolwiek zaplanować, bo siły ulatują w najmniej odpowiednim momencie i nie jesteśmy z tym w stanie nic zrobić. Złoszczenie się też nie pomaga, próbowałam. Trzeba to zaakceptować, nic więcej nie jesteśmy w stanie zrobić. Ale ja nie o tym chcę pisać. Choroba czy wymagająca leczenia tak mocnego jak kropelki życia czy każda inna, oprócz cierpienia niesie DOBRO. Wiem jak to brzmi, bo jak byłam zdrowa tego nie doceniałam. Dobro to jest to wszystko na co nieraz nie zwracamy uwagi, bo mamy go aż tyle, że go nie dostrzegamy. W chorobie uczymy się patrzeć na życie na nowo i to co jest na pierwszym planie to dobro (bardzo żałuję, że kiedyś byłam taka „ślepa”). Choroba zmienia, uczysz się dostrzegać małe gesty, cieszyć się nimi i delektować jak najlepszą czekoladą. Starasz się z większą zawziętością ugryźć w język w momentach, w których wiesz, że powinieneś, bo mogą sprawić komuś przykrość. Choroba to lekcja, z której trzeba czerpać pełnymi garściami i się dzielić tym z innymi.